Uitreiking Erik Meijs Award, Dutch International
Eindelijk een paar dagen in wat kalmer vaarwater terecht gekomen na een lange periode van grote drukte op mijn werk en tussendoor de Forza Dutch International Badminton. Over dat laatste toch nog even een bericht. We hebben als toernooiorganisatie volgens mij weer een toptoernooi neergezet met vele mooie partijen. Het was, net als de voorgaande jaren, weer spannend of we het rond zouden krijgen, met name op het financiële vlak, maar uiteindelijk konden we voldoende zekerheden inbouwen om het door te laten gaan. Alles hangt af van de vele vrijwilligers die hard nodig zijn om zo'n toernooi te kunnen draaien en ook dat is weer gelukt. Maar zonder de inzet van met name Han van der Vliet en Luuk Olsthoorn en mannen als Peter van Dam en Dick van Bruchem was het een onmogelijke opgave geweest. Het geeft mezelf dan ook wel weer voldoening om als toernooidirecteur een kleine bijdrage te hebben geleverd aan dit succes.
Tegelijkertijd vind ik het ook altijd wel lastig om aanwezig te zijn en het geluid van de shuttles te horen. En daarbij dan op zaterdag altijd de uitreiking van de Erik Meijs Award. De eerste keer dat ik de Velohal betreed, moet ik altijd slikken als ik de Award zie staan. Dan denk je bij jezelf, hoe is dit toch mogelijk? Het is toch ongelofelijk dat hier een award staat ter nagedachtenis aan je eigen zoon. Dat wil je eigenlijk niet. En tegelijkertijd is het natuurlijk bijzonder en mooi dat Velo deze Award in het leven heeft geroepen. Zoals elk jaar is het ook serious business voor de scheidsrechters om tot een goede keuze te komen. Mooi hoe ze dit doen. De speler uit Oekraïne was erg nerveus bij de uitreiking, maar wist uiteindelijk daarna toch mooi de finale te halen in de mix. Op naar het volgend jaar maar weer.